Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

rincewind bpm

Pętla Herzoga

Na dworze było już ciemno i przez okna do dużego i bogatego pokoju wpadało już tylko światło ulicznych lamp. Stary mężczyzna o siwych włosach usiadł na zdobionym krześle i popatrzył w nieduży ogień we wmurowanym w ścianę kominku.
-Tak, tak, mój wnuczku. – odezwał się do siedzącego obok na stołku małego chłopca- Naprawdę byłem przy powstaniu Pętli Herzoga. Chcesz bym ci o tym opowiedział? No więc dobrze.- mężczyzna zapalił fajkę, zaciągnął się i rozpoczął opowieść.
-Herzog, tak jak mówili ci kapłani, był wielkim zbójcą, wielokrotnym mordercą, porywaczem i hulaką. Łupił wielu bogatych, cudem uciekał od pogoni. Był też, wbrew temu co mówią ci sługusi króla, całkiem dobrym człowiekiem. Kradł, bo musiał- takie były czasy. Nigdy też nie okradał biednych, a choć nie był tez zbytnio skory do dzielenia z nimi swoimi łupami, był wśród nich bardzo lubiany, jak ten, który nie ulegał potężnym szlachcicom. Hojnie płacił za wszystko, gdy przebywał w jakiejś wiosce- wiele wsi zyskało dużo sztuk złota za same napitki, jadło i dzi… - stary mężczyzna ugryzł się w język- tfu, kobiety. Czemu miałby płacić tym kobietom? Nieważne. Kiedyś się dowiesz. Teraz jednak pozwól mi kontynuować historię.
Lubił tez rozsiewać o sobie wiele plotek, które powodowały, że był opiewany w pieśniach przez bardów, i również dzieci tych bogatych panów, którzy chcieli go zabić, w tajemnicy podziwiały go i jego kompanów.– starzec uśmiechnął się- Ja sam chciałem zostać Herzogiem w przyszłości! Dlatego też jak wszyscy moi przyjaciele byłem smutny, gdy złapali go. Z tego co pamiętam został złapany pijany w jednej z karczem… Wkrótce odbył się proces, z którego niewiele pamiętam- w przeciwieństwie do dnia, w którym Herzog miał być powieszony.
Już od rana było wiadomo, że stanie się coś niesamowitego. Na głównym rynku budowana była wielka szubienica, w której gnomy zamontowały zapadkę… Hultaj miał umrzeć tak, by odstraszyć innych od takiego postępowania.
Około dwunastej rynek zapełnił się. Plebs zajął miejsca stojące, a ja wraz z rodziną i resztą szlachty zasiedliśmy na specjalnym podeście. Kiedy zegar wybił południe, przez wąską drogę między tłumami ludzi zaczął przeciskać się niewielki wóz z małą klatką. W niej siedział, odziany w zaledwie spodnie, nasz idol. Patrzył na podłogę, był wściekły, nie zwracał uwagę na ludzi- ani pozdrawiających go, ani kpiących. Naprawdę mi go było żal.-Głos starca trochę przycichł- Kiedy wóz dotarł do podestu, Herzog został wywleczony z klatki i zaprowadzony do szubienicy. Kat, wysoki mężczyzna z czarnym kapturem zawiesił mu na szyi pętle i zacisnął, po czym podszedł do wielkiej dźwigni, która miała uruchomić zapadkę. Na podest wszedł jeden z kapłanów i zaczął się drzeć. Z tego co pamiętam był nawet jednym z naszych nauczycieli. Nigdy go nie lubiłem, szczególnie gdy złapał mnie razem z Julią… Ale teraz wróćmy do opowieści. „Jesteś oskarżony o wiele zbrodni, co dowiódł proces! Teraz zginiesz, a nawet w otchłani nie spotkają cię męki adekwatne do twej winy! My, miłosierni kapłani, dajemy ci szybką śmierć, ale w piekle będziesz gnił..” W tym momencie trafiły go dwie strzały. Padł na ziemię, charcząc, a z jego przekłutego gardła polał się strumień krwi. To samo spotkało kata.
W tej samej chwili rozpoczęło się piekło. Z dachów wokół rynku posypały się kolejne strzały, a liczni strażnicy, choć szybko odpowiedzieli bełtami z kuszy, nie mieli gdzie się skryć i zaczęli padać na ziemię jak muchy. My tymczasem padliśmy pod ławki na podeście. Czy byliśmy przestraszeni? Niewątpliwie tak, choć jeszcze bardziej zafascynowani tym, co dzieje się wokół. Tymczasem jeden ze strażników zaczął strzelać w Herzoga! Ten na szczęście miał wolne nogi, i jakoś udało mu się zrobić ze dwa uniki. Wtedy na rynek, przepychając się między uciekającymi w panice mieszczanami, wjechał duży kary koń. Na nim siedział mężczyzna ubrany w zbroję. Szybko ruszył w kierunku podestu, wskoczył na niego i wydobył miecz. „Teraz zginiesz łotrze!” usłyszałem krzyk. Podbiegł do Herzoga i zaatakował go. Pierwszy cios minął ciało, ale w końcu bandyta miał cały czas zawiązaną pętlę na szyi! Drugie uderzenie trafiło w brzuch, z którego trysnęła krew. Tajemniczy wojownik podszedł do Herzoga, i stanął przed nim. Nie wiem, co się wtedy działo, bo zasłoniła mi go jakaś szlachcianka, uciekająca z podestu. Na szczęście zaraz oberwała przypadkową strzałą i padła na ziemię. Wyjrzałem znów i zobaczyłem, jak mężczyzna z mieczem robi zamach i.. dostaje strzałą w plecy. Cios jednak został już wyprowadzony, zręczny Herzog dał jednak radę uniknąć go, tak że przecięta została jedynie lina. W tym momencie jakiś panikujący grubas w bogatym stroju- chyba burmistrz- swoim zachowaniem przewrócił cały podest. Usłyszałem tylko głośny trzask, a potem zemdlałem.
W końcu skończyło się to dla mnie kilkoma złamanymi kośćmi- stary mężczyzna westchnął- a dla mojej matki śmiercią… Herzog tymczasem uciekł, cały czas w pętli na szyi. Wylizał się potem z ran, a ów kawałek sznura stał się dla niego potężnym magicznym amuletem, który dawał mu niesamowite szczęście. W końcu Herzog zyskał tak znaczną potęgę, że stał się arogancki i okrutny, a prości ludzie znienawidzili go. W końcu jakiś zdesperowany wieśniak przekuł go widłami, a wtedy pętla zaginęła.
Staruszek umilkł, i nalał sobie jakiegoś napoju do kryształowego kieliszka, jaki stał na stoliku obok. Wypił wszystko na raz. –Naprawdę chcesz jej szukać?- zapytał. Za oknem zgasła ostatnia uliczna lampa, ale światło księżyca tym mocniej wpadało przez okno. –Tak- powiedział chłopiec nie wiedząc, że jego dziecięce marzenie kiedyś się spełni.

Wygląd

Pętla Herzoga wygląda jak zwykła pętla służąca do wieszania skazańców. Ma za sobą sznurek długości około 20 centymetrów. Nosi się ją jak amulet. Jest unikatowym artefaktem, powstałym zapewne w wyniku interwencji jakiegoś bóstwa, prawdopodobnie związanego ze szczęściem albo bandytami, który w pewnym momencie uznał Herzoga za swojego wybrańca- później jednak, znudzony i zirytowany pychą swego ulubieńca, opuścił go. Artefakt zachował swą moc, ale teraz przedmiot nie ma żadnych powiązań z bóstwem ani jego klerem, a sama tożsamość owego bóstwa jest nieznana. Na rynku funkcjonuje wiele podróbek tego przedmiotu, które najczęściej są po prostu amuletami naturalnego pancerza, czasami dającymi drobne premie ze szczęścia.

Mechanika

Pętla działa jak amulet naturalnego pancerza +3. Daje też następującą moc- zwaną wisielczym szczęściem. Działa ona w ten sposób- kiedy ktoś stanowiący pewne wyzwanie [SW niższe maksymalnie o 2] atakuje noszącego pętlę z zamiarem zabicia (nie da się oszukać tego warunku), i w teście ataku wyrzuci 1, posiadacz dostaje trzy punkty szczęścia, a jeżeli wyrzuci 2 lub 3- jeden punkt. Można posiadać maksymalnie 3 punkty na poziom. Wydając punkt, posiadacz może uzyskać automatyczną 20 w dowolnym rzucie k20- poza rzutem na potwierdzenie trafienia krytycznego. Jeżeli bohater straci ten artefakt, traci też wszystkie punkty szczęścia.
Waga:0.5 kg Poziom czarujacego: 15

Wprowadzenie do kampanii

Najłatwiej wprowadzić Pętlę jako jeden z potężnych przedmiotów, które posiadają wrodzy BN- a BG mogą ją zdobyć jako nagrodę. Postacie już na 15-20 poziomie mogę dostać pętlę bez większych negatywnych konsekwencji dla większości kampanii. Można też użyć tego przedmiotu jako osi kampanii- celem BG może być zdobycie Pętli, pokonanie potomków bandyty czy nawet spotkanie z samym Herzogiem.

Ps. Czyta się "Hercoga", a nie "Heżoga" :razz:

PPS. po napisaniu tego artykułu dostałem cynk, że już gdzieś była już magiczna petla :sad: dlatego w tytule jest "poza jednym"

Kamulec

Historia może lekko przesadzona, ale ciekawa. Przedmiot jest orginalny i... nie taki strasznie silny, jak to niektórzy mają zwyczaj robić. Dzięki temu, można go łatwo (jak na artefakt) wprowadzić do kampanii.

Czera

Powiem szczerze historii nie czytałem. Sam pomysł mi się podoba od strony technicznej, ale żeby był taki potężny by nazwać go artefaktem to nie sądze.

rincewind bpm

Nie jest zbyt potężny- potężne arefakty mają tą wadę, że prawie się ich nie uzywa. Jest arefaktem, bo jest unikatowy i ma specjalne okoliczności powstania.

A co do historii- to główna zaleta tej pracy moim zdaniem.